Στην αμμουδιά, μπροστά στου Νικολή τη Κούλα, είχε το φουντάγιο της. Άλλοτε αρόδο αραγμένη κι'αλλοτε δεμένη σε μια πέτρα στη στεριά. Σα γλάρος καθιστός στην ακροθαλασσιά σκαμπανέβαζε στο λαφρύ κύμα που κουβαλούσε ο μπάτης απ' τ' ανοιχτά. Και σαν τον γύριζε Νοτιά, τραβηγμένη έξω ψηλά στην αμμουδιά πάνω σε φαράγγια γι' ασφάλεια. Στο Μαντράκι το χειμώνα, παρέα με τις άλλες ψαρόβαρκες. Νήπιο δίπλα στους μεγάλους. Γουτσάκι, μικρό σα σκάφη, λαμποκοπούσε στον ήλιο που τό'λουζε από ψηλά. Μόλις χωρούσε δυό άτομα. Και να μη πολυσαλεύουν. Κουβερτιασμένο, με το γαβουνάκι στη πλώρη στη πλώρη και τις φροκαδέλες φορτωμένες με κοντάρια, μακρυά καλάμια και τα κουπιά. κατακάθαρο μέσα έξω. Μερακλής σ' όλα του ο Μπαρμπαζαφείρης το πάστρευε καλά σα γύριζε απ' το ψάρεμα. Πήγαινε μόνος του.....