Η "τσερνίκα" του Μπαρμπαντώνα ήταν καλά αραγμένη στου Πλαγίς το Μώλο. Αμμουδιά εκεί, στέκεσαι μ' όλους τους καιρούς. Μα και Νοτιά να τον βγάλει, πάλι κόβει το Πρασσονήσι, που κλείνει τον όρμο. Μόνο μπουκαδούρα φρέσκια ζέχει φόβο, αλλά καί πάλι κοντά είναι το Πατέλι. Μπορείς να τρυπώσεις γιαλό-γιαλό με τα κουπιά. Το μεσημέρι του Σαββάτου, που ξεκίνησαν απ' το μαντράκι, καλάρησε η τραμουντάνα, πιο φρέσκια απ' άλλες φορές. Να χάσουν, καλοκαιριάτικα, το Σαββατοκύριακο και την Κυριακή που ξημέρωνε να βγάλουν το φαγί τους και να κάνουν και λίγο χαρτζηλίκι; Δε γίνεται. Στα γρήγορα ξανοίχτηκαν με τα κουπιά, σήκωσαν πανί και δόστου στα πρίμα. Φούσκωνε η σκότα και το φλοκάκι, βουτούσε η βάρκα με τη λοξή πλώρη στο κύμα κι' έκοβε καλά, τραβώντας για το πέλαγο. Κάμποσες θάλασσες απ' τη μάσκα καί λίγο βρέξιμο παραπάνω, δεν πειράζει. "Ο βρεγμένος βροχή δε φοβάται". Καβατζάρισαν τον Παραγό και τρύπωσαν στο μπουγάζι, που έκοβε για καλά. Φουσκωμένη απ' τις Διαβατές η τραμουντάνα, ξεσπαγε αφρίζοντας πάνω στους θαλασσοδαρμένους τούρλους. Σαν παραστάτες στην πόρτα του Μπουγαζιού στέκονται αντικρυστά. . . Ημερος απ' το νοτιά ο κάβος της Παρανησάς τραβηγμένος στο βάθος της στεριάς, άφηνε ελεύθερο το Φακό και πέρα βαθειά και πέρα βαθειά τον Αγιοστράτη, θαμπό, ξεκομμένο στο πέλαγο. Βορεινά το ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής σταματούσε στο μονοπάτι, την απότομη κατηφοριά της Βίγλας.....