Δεν ήταν θαλασσινός ο Δάσκαλος. Ούτε κολύμπι καλά-καλά δεν ήξερε. Του άρεσε το μπάνιο τα καλοκαίρια, αλλά μόνο λίγο τσαλαβούτημα έξω που σκάζει το κύμα που σκάζει το κύμα, έτσι για δρόσισμα. Όλη ην υπηρεσία του σε στεριές την πέρασε. Για δάση, βουνά, πηγές, όλο μιλούσε. Στο χωριό που μας ήρθε δεν τον συγκινούσε η θάλασσα, όχι όμως και τα θαλασσινά. Στα ψάρια έπεφτε με τα μούτρα, αλλά νά'ναι στο πιάτο έτοιμα. Όχι να πάς να θαλασσοπνιγείς  να τα βγάλεις ο ίδιος. Να εξηγούμαστε! Απ' τ' άλλα α θαλασσινά δε δοκίμαζε. Αν μας εύρισκε παρέα στο καφενείο και πίναμε κανένα ούζο με μεζέδες φούσκες, πεταλίδες, αχινούς κι' άλλα θαλασσινά δεν έτρωγε. . .