Μαρμαρωμένα άλογα!

Μαρμαρωμένα άλογα ! Εισαγωγή: Πρωτοθυμάμαι τον εαυτό μου πάνω στο Άλογο!Πονάω ακόμα απο τη κακοποίησή του! Ως γηραιό τοδωσαν μακριά στο απεναντι βουνό! Κρεμάστηκε!!!!!!!, βλέποντας απο μακριά το χωριό ...τραβούσε να ξανάρθει ν α κόψει τα δεσμά! Τόνους σταφίδας και λαδιού ...στις πλάτες του το χρόνο !! Δεν ακολουθούσε ουτε τα μονοπάτια!για να προλαβουμε ν α σκεπάσουμε τη σταφίδα! ...Ετρεχε στα επικλινή εδάφη! πήδαγε ρυάκια ,βάτους κι εγώ στα καπούλια του,μικροσκοπικό πολυ αδύνατο ανθρωπάκι!!!!!!!!!!!!!!!!Απο το 2001 εστειλα στη Δικαιοσύν η πα-τέρα για κατάληξη Γηραιού Γαιδαράκου..ως βρώση θηρίων! σε ΤΣΙΡΚΟκ..α Αλογό μ ου το δικό μου!Τάχθηκε φρουρός πνευματοψυχής και μ΄οδηγεί! Αλογό μου ευγενές …ταξίδεψέ με πάλι ..Πέρα απ΄τ’ ανεκπλήρωτα της ερημιάς μου Κάλπασε στις ονειρομορφές στους μύθους των νικητών …στις βουνοκορφές ιπτασαι!!... με συντροφιά τον ΛΕΥΚΟ ΜΟΥ ΑΕΤΟ των οραμάτων ! Υπερηφανό μου αλογο οι επιθυμίες σου μου μοιάζουν ! …στα δυό κόψε το σκοτάδι στα τρια …..και……. στα χίλια!! Παραμονεύουν οι Προκρούστες !! της Ελευθερίας της Ομορφιάς Διέσχισε ήχους , σπαραγμούς , αλλαλαγμούς Πήδηξε … συρματοπλέγματα …...στα σ ινιάλα των αγγέλων …. μεσ’ παγερό χειμωνα ανθίζουν μυροφόρες αμυγδαλιές … . Ν απλώνα τη πίκρα μου , να λιώνε σαν τὸ χιόνι! Να μη σωρευόταν στους αγαθούς μου ώμους . Να μη στριφογυρίζαν ανατριχίλες του πανικού, στα καρφιά .... της καρδιάς μου! Αὐγερινέ μου!θάμπωσες κι εσύ ; Φέξε τὸ Σπήλαιο- φάραγκο! Βοήθα ν᾿ ανηφορήσω! Χωρίς ουδένα να πατήσω ...αγγέλους να συναντήσω ... αγαθών πνευμάτων μύστης εγώ στη μοναδική ερημιά μου! Στὴ μιὰ μεριὰ έ χω .... όνειρα, στήν άλλη..... ελπίδες! Κι ανάμεσα στὶς δυὸ ζαλιὲς τὸ ματωμένο στέφανο! Μὴ μὲ ρωτάς καλέ μου ΑΙΤΕ !!μοναδικέ κατάλευκε…. ΑΙΤΕ! ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ !, μὴ μὲ ξετάζεις Ήλιέ μου! Ρίξτε στὸ δρόμο συννεφιὰ νὰ μὴ γυρίσω ποτέ πισω !....μη ξεγελαστώ απ τις διαβολικές, φιλτάτων αβρότητες !!!!. --------------------- Βλεπουν τη καμπή του ορίζοντα οι φίλοι μας και μαρτυρούν στωικά! Ανείπωτη θλίψη ,θρηνωδία τρυπά Βαλσαμο σε λυπη συγκεντρωμένη δυει!ι …. Τρυπαει σταλα σταλα βραχους της ελπίδας βάλσαμ ν΄ αντλήσει Τιθασεύουν ορμέμφυτα!τ΄ατια μου τα αιώνια Προγονικές χ ορδές στην ηχω του πικραμένου σκύλου Πρωτογονικό ,αρχέγονο όραμα αναβλύζει Συμπαντική ουσία Διάυγεια Ψυχικής μου όρασης!χαρήσαν.. ------------ Μια κουκίδα χρονου η τροχιά τους κι ύστερα στην αιώνια περι ουσία τους το ίαμα ψυχής μου ! αναπνεουν ποιηση τ εγκατά μου συνδέουν με Ατραπο Νοιώθω τ΄απειρο π΄ αγκαλιαζουν. κι οι