ЗАДУШНИЦА

Песните за Елена и Ивана се пишувани, изживеани и исплакани, во периодот од 1992-1995 година, без никаква намера некогаш да бидат објавени.Тие беа сокривани и заклучувани само во мојата душа, со страв дека некој друг ќе ги види и ќе предизвикаат кај мене одвратно чувство на сожалување, шепоткања зад грб и скришни погледи кон „вонземјанинот.“ Во меѓувреме поминаа многу години. Многу рани се подзатворија, но едно парче лузна, остро како црн конец, обвиткан околу душата, упорно тежеше да се раскине и да се рашири наоколу... Сите кои ќе се почувствуваат растревожени од стиховите за Елена и Ивана... Или од стиховите за душа на сите останати, спомнати и неспомнати... Стихови кои се пишувани и после 1995 година...Нека не ми замерат... Нека ги сватат само како свеќи за задушница...Или како молитви...За некој свој... Најмил.