Dag Eelco

De laatste dagen van zijn leven bracht mijn broer Eelco Roos zwijgend door. Gelegen in een kamer, met uitzicht op een paar bomen. Zeer geregeld omringd door bezoek. Eelco keek ons meestal aan zonder echt te reageren. Wonderwel had je het gevoel dat hij helemaal aan wezig was. Er gebeurde enerzijds niets en anderzijds onbeschrijfelijk veel. In dit boekje probeer ik iets van dit gebeuren te laten zien.