چشم‌ها! چه جادويي توي اين چشم‌ها بود؟ چشم‌هاي عسلي سحر، چشم‌هاي دختر پشت پنجره، چشم‌هاي ميشيِ نمناکِ دختر تخت روبه‌رو، چشم‌هاي لعيا توي آينه‌ي سفره‌ي عقد. انگار وجودش هزار تکه شده بود و توي چشم هر زني که نگاه مي‌کرد يک تکه از خودش را مي‌ديد. همه‌ي اين‌ها هما بودند و هما همه‌ي اين‌ها بود. همه‌ي آن‌هايي که از پشت پنجره يا از روي تخت يا از خلال انعکاس آينه چشم‌هايشان را ديده و حتي آن‌ها که هرگز نديده بود. هم کَريِ سکس‌اند د سيتي، هم رابعه‌ي تذکره‌الاوليا. اصلاً شايد براي همين زندگي‌اش اين کثافتي بود که بود. اجتماع اضداد! کثرت در وحدت و وحدت در کثرت! من برگرفته از متن رمان