Kara Pazarlar

Merhaba, benim dünyada yüzünü belki de hiç göremeyeceğim, belki de hiç tanımadan bir anlık yan yana geçip gideceğimiz insanlar. Ama o geçmelerimiz bile tesadüf eseri olmayan. Ben de sizlerden biriyim. Kendimin ve hiçbir şeyin sonunu bilemediğim gibi, yazılarımın sonunun nereye varacağı hakkında da hiç bir tahminim yok. Çünkü, epeydir böylesini yaşamadığım bir girdabın içindeyim. e aşk beni hasta etti, ne de yaşadığım acılar, hiçbir şeye kızmadım, dünyaya kızdığım kadar. Aşk içinde nefes var, can olursa ancak çekilir onca acılar. Benimse ne ölmeye, ne de yaşamaya gönlüm var. Olmasaydık anlar mıydık? ‘hiç olmadığımızı’, canımız acıdığında yaşadığımızı anladığımız kadar. Ya da tahammül edermiydik yaşamın acılarına; kaptırmış kendimizi yaşarken, hepten yok olacağımızı öğrenme ihtimaline kadar… “En güzel aşk hazırlıksız gelendir.” “Aşkta zamanın ve olacakların hesaplanması, gerekenlerin yaşanması” diye de bir şey olamaz. Yarın yapılacakların arasına, aşık olacağım diye not düşen birine rastladınız mı hiç?