KRİSTAL DÜNYALAR

Başımıza geleceklerden habersiz, göz açarız fani âleme. Geldiğinde başa bela; adı bazen kader, bazen ihmal olur. Düş ile gerçek arasında gidip geldiğimizde; önce ürperir, sonra korkuya kapılırız. Uyandığımızda anlarız düş olduğunu. Sonra derin bir “oh” çekeriz; “çok şükür bir rüya imiş” deriz. İşte o zaman açılır önü-müzde bir uzun yol. Başlarız adımlamaya o yolu; hayatın acı-tatlı sürp-rizlerinden bihaber. Güzelse gördüğümüz düş; adımlarımız cesur olur, umuttan yana. Kimi zaman hasretlik çekeriz evlattan yana. Yaratan, armağan ettiğinde bir evlat; umut bağlarız, büyük bir sevgiyle. Umutlarımız sön-meye başladığında; feryadımız yükselir buz mavisi göklere. Bulutlar titrer, gök yarılır şiddetinden. Ders alırız hatalardan, tövbe ederiz kimi zaman. Hayatın sıfırıncı kilometresinde, yeni sürprizlere yelken açarız. Kötülüğün göl-gesi düştüğünde üstümüze; titrer yüreğimiz. Tövbemize sadık kaldığı-mızda; bebeksi gülüşümüz daim kalır yüzümüzde.