Z przyjemnością zawiadamiam, że został opublikowany nowy fantastyczny zbiorowy tomik, zatytułowany „SZKATUŁKA BEATRYCZE", z podtytułem 'Saga Beatrycze & Korneliusza'. . Niniejszy tomik, „Szkatułka Beatrycze. Saga Beatrycze & Korneliusza”, jest kontynuacją poetyckich opowieści o Beatrycze i Korneliuszu, których żywot został zapoczątkowany przez samego Dantego w jego twórczości. Beatrycze i Korneliusz są tu bohaterami żyjącymi obecnie, w czasach jak się okazało równie skomplikowanych jak zawsze dotąd w historii ludzkości. . Autorami, którzy wzięli udział w tym tomiku są: Agnieszka Angermann Polak, Grażyna Misiaszek, Yvette Popławska, Konrad Stanisław Stawiarski, Tadeusz Hutyra, Zdzisław Zieliński, Ewa Maksyminko, Kasia Dominik, Marcin Szymański, Iwona Miżyńska van Eck, Henryka Wołoszyk, Tom Simons, Marian Dziwisz i Urszula Joanna Wintrowicz. . Poprzednie tomy z tego cyklu to: „Miłość i Wieczność. Z żywota Beatrycze i Korneliusza”, „Do Wieczności. Z żywota Beatrycze i Korneliusza, Lilianny i Olgierda. Saga Rodzinna” i „Atenea czyli Powrót do Źródeł. Saga Rodzinna.” W tych tomach znajdują się wiersze również wielu innych poetów. 
. Niezwykłe dzieje kilku pokoleń w tych tomach, skomplikowane losy ludzi żyjących na Wschodzie: Białoruś, Rosja, Ukraina i Polska, jak również w jakimś sensie obraz świata, w sumie wielkie przedsięwzięcie autorskie, doskonałe również do teatru i ekranizacji. . 
WSZYSTKIE POWYŻSZE TOMIKI SĄ DOSTĘPNE W WYDAWNICTWIE LULU /lulu.com/ W WERSJI PAPIEROWEJ . Fragment z niniejszego tomiku: . O…! Przyjdź majestatyczna…! Krocz przez plażę; Rokhu, Gryfie; duchu…! Twoim głosem, co mówi sonetami przeze mnie, Pragnę przemówić, i zbudować nasz raj piękny. Ach! I Twoje i moje zwrotki wiersza mi osłodą. . Jam wierszopis. Nie grafoman, nie wierszo-log…wierszokleta…The wall… Trzepoczesz skrzydłem pamięci we mnie najdroższa. Feniksie ….gryfie, bo czuję Cię w sobie jak kwiat owada, kroplę, I znaczeń nowych z Twego obrazu Boga wywołuję. . Bo uświęcona jesteś. Mądra. Genialna. Święta jak świadectwo. Jak pszczoła, co odważa się nektar z Ciała zebrać. Nawet jeśli to już zmęczona, wieczorna pora, . Każdy Twój atom, cząstka, cząstki stałe; drżą we mnie, i pieśń Twoją mi śpiewa kosmos… Wydzwania mi twa natura; WIOSNO! WIOSNO! WIOSNO! MIKSTURO!!! /Konrad Stanisław Stawiarski/