Rzeczy Wspólne nr 11(1/2013)

Polska jest naturalnie bogatym krajem. Wielkość, położenie, obfitość surowców – predestynują ją do tego. Jeśli spojrzeć na procent dochodu krajowego przeznaczanego na usługi publiczne – np. na uważane za niedofinansowane szkolnictwo wyższe – łatwo zauważyć, że pod wieloma względami nie odstajemy specjalnie od zachodnich państw dobrobytu. Trzeba spytać: co się z tym bogactwem dzieje? Dlaczego teoretycznie nie odstając od Zachodu, tak bardzo praktycznie odstajemy?