Kelebegin Cilesi

KELEBEGIN CILESI Ey! Sadekul Veysel; Biliyorsun ki! Marifet: Dogrulari bilmekte, Degil; Dogrulari soyleyebilmektedir. Simdi! Soyle, sen de dogrulari; Anlat, herkese kissayi. Arif olan; mutlaka alir hisseyi. Bu, oyle bir kissa ki! Tam bir: "Yetiskin Masali". Kahramanlari ise: Eli asali Uzun sakalli, Yasli-basli: Hirpani bir dervisle, Yesilimtirak bir kurtcuk (tirtil). Dervis; Kuflu, karanlik ve boguk Kucuk, yalin ve de soguk! Tek oda, cilehanesinde: Gunlerdir: Yari ac Yari tok, Uykusuz ve yorgun. Ama! Ruhen, oldukca dingin! Cilesini cekmekte... Her nefesi: Ayri niyaz! Niyaz ustune niyaz! Nefsinin terbiyesinde... Dervis; Bagdas kurmus! Yere, oyle oturmus. Altinda: siltesi yok! Oturdugu yer kuru. Sofrasinda: azigi yok! Canakta, ekmegi kuru. Ama! Rahlesi: kitap, Testisi: su, Kalbi ise iman Dolu! Ilahi askin etkisiyle Birazcik da Deli! Idi. Çile günlerinde: Kafasındaki, zaman kavramını yitirmiş; Gündüz ile gecenin farkını bitirmiş, Bir halde!